Bon Bini!

Bon Tardi ami gusta fam i amigus,

Al een tijdje op deze manier niets van mij laten weten. Moet eerlijk zeggen dat het schrijven van een reisverslag mij soms ook helemaal ontgaat. Heb het hier zo naar mijn zin. Denk dat ik hier blijf, maar dan met al mijn lieve familie en vriendjes om me heen. Als dat toch eens kon..
Tja hoe zal ik Curacao eens beschrijven.. Dat lukt gewoon niet. Het is z'n enorm bijzonder eiland. Helemaal als je de iets minder of zelfs de niet toeristische plekjes leert kennen. Ik ben namelijk bij een plekje geweest genaamd 'pineapple sky high' (vernoemd naar ons villa ananasje) en dat was zo adembenemend. Ergens tussen alle baaitjes lag een prachtig plekje op de rotsen waar je ook nog eens kon zwemmen. Ik heb hier met alle huisgenootjes heerlijk gebqq en van de zonsondergang genoten. Op die dag ben ik denk echt verliefd geworden op het eiland en stiekem waardeer ik op zulke momenten mijn eigen manier van leven ook steeds meer.
Ik merk dan ook dat ik mij hier ECHT leer kennen. Dat kan soms nogal tegenstrijdig zijn met wat ik altijd voor ogen had. Want wie ben ik nu als persoon, wat zijn mijn idealen en hoe gaat mijn toekomst eruit zien. Alles is zo overweldigend dat het soms ook niet realistisch is. Hier is het lang leven de chillheid en beetje stage lopen, terwijl in Nederland het zo anders is.. Twee manieren van leven die ik aanhoudt lijkt het soms wel. De Curacaose manier (lees: een echte student) en de Nederlandse manier (lees: verantwoordelijkheid en dingen plannen). Maar voor nu, bevalt mijn manier van leven helemaal prima!
Wat zal ik vertellen over de awesome dingen die ik meemaak. De vrije tijd is hier een groot feest, vooral met mijn vier andere dushis! Wauw wat zijn dat topwijven. Vijf hele verschillende individuen bij elkaar die enorm veel plezier en gekkigheid met elkaar beleven. Zo maken we graag de strandfeestjes als Zanzibar, Wet & Wild en Cabana beach onveilig. Het leuke aan die feestjes is dat ik ook steeds meer andere Nederlandse studenten hier leer kennen. En elke keer zie je die dan weer terug op feestjes waardoor je de sociale contacten ook uitbreid. Oftewel een grote party met steeds meer mensjes! Laatst hebben we dan ook echt een geweldige dag gehad. We hadden de avond ervoor een paar vrienden uitgenodigd voor een heerlijke BBQ bij ons thuis, wat natuurlijk weer een kleine pool party werd. Tenminste ik was weer zeik nat. Nou de dag erna hebben we met die vrienden en ons een enorme impulsieve dag beleefd. De jongens kwamen ons ophalen en we gingen wel kijken waar we terecht kwamen. We zijn naar westpunt gereden en zijn uiteindelijk (lees: 2 uur later) bij playa kalki terecht gekomen. Het meest westelijk strandje. Onderweg in de auto smaakte de rum met cola al goed en de muziek stond heerlijk goed. Het was net z'n film moment, paar mensen die naar een random strandje reden en de tijd van hun leven hadden. Beetje kletsen over het leven hier, sigaretje erbij, drankje in mijn andere hand en meezingen met de muziek.
Naast al studentengebeuren heb ik ook iets super moois gezien van het eiland. Dit ligt ook in westpunt en heet Shete boka park. Wauw de natuurgeweld die ik daar zag was zo mooi. Als dat water wat omhoog schiet als een pistool en tegen de rotsen aan knalde. En hier zag ik ook voor het eerst mooi natuur. Prachtige bomen die helemaal in elkaar verstrengeld zaten en helemaal één kant opgewaaid waren. En de stilte die er heerste bij die bomen, dat was zo heerlijk. Stilte is hier namelijk iets ongewoons want die locals schreeuwen nogal veel terwijl ze niet boos zijn. Denk dat mijn oren dat ook helemaal aangetast zijn als ik terug ben en dat is natuurlijk niet van alle feestjes, maar echt van dat geschreeuw hihi.
Nou zal nog een klein stukje vertellen over stage. Misschien ook niet onbelangrijk. Tja Brasami.. Wat zal ik erover vertellen, jeetje wat een wereld van verschil qua aanpak van de jongeren dan in Nederland. Heb hier enorm aan moeten wennen in het begin en moet zeggen dat dat nu al beter is. Ik neem hun aanpak niet over, want ik ga niet tegen de jongeren schreeuwen als ze niets verkeerds doen, maar toch het went zullen we maar zeggen. De jongeren weten ook niet beter en vinden het raar (kijken verbaasd) als ik op een rustige manier iets aan hun vraag en daarnaast ook 'Alsjeblieft' of 'Dankjewel' erbij zeg. Volgende week ga ik met de interne psycholoog en mijn stagebegeleidster over concrete taken praten, zodat ik mij niet veel verveel. Op dit moment voel ik mij meer een groepsleidster die niet veel met de jongeren doet en dat is absoluut mijn doel niet van mijn stage. Dus ik ben benieuwd, ik hoop gewoon dat ik meer te doen krijg. Verder moet ik wel zeggen dat de collega's erg sociaal en enorm veel rekening met mij houden. De cliënten hebben namelijk de laatste paar dagen de mening dat ze niet naar mij hoeven te luisteren, want agh ik ben maar een Nederlandse stagiaire. Gelukkig heb ik samen met mijn collega hun heel duidelijk gemaakt dat ik ook gezag over hen heb, of ze dat nu willen of niet. Dit kwam wel binnen bij ze, nu moet ik nog duidelijk mijn grenzen aangaan geven en dan komt dat ook wel weer goed. Tenminste als de taal beetje vooruit gaat. Dat belemmerd mij wel het meest in het professioneel functioneren. Hierdoor twijfel ik soms ook wel of het werken in een inrichting of met jongeren of een combinatie van beide wel echt mijn ding is om later mijn beroep van te maken. Maar toch denk ik dat die twijfel meer door het cultuur verschil komt dan daadwerkelijk mijn interesses. Wel belangrijk om snel te weten, want het solliciteren voor mijn afstudeerstage loopt ook al in volle proces.
Naja zoals iedereen kan lezen is mijn leven een grote belevenis vol met indrukken en nieuwe dingen.

Tot snel, Saludo <3